အေနာက္မုခ္မွာ မိုးသည္းတဲ့ည

အေနာက္မုခ္မွာ မိုးသည္းတဲ့ည

မအိမ္ခင္

Blog  အေဟာင္းေလး ၿပန္ဖတ္လိုက့္ ရည္းစားေဟာင္းနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ကဗ်ာေတြ Delete လိုက့္ အရင္က တင္ထားခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ပံုေတြ ၿဖဳတ္လိုက့္ သူမ်ား Blog က မလာတဲ့ Share လာတာပါဗ်ာ ကဗ်ာေတြ Link ၿပန္ခ်ိတ္လိုက့္ အဲ့ဒီၾကားထဲက ဒီ Post ေတြ႔ေတာ့ Picture ရွာတင္ၿပီးေတာ့ ဒီဘက့္ကို ၿပန္မလာလိုက္ပါတယ္။ 


http://khinsandarwaine.blogspot.com/2010/09/homesickness.html

homesickness................

http://whiteboxstudio.multiply.com/journal/item/8/8 

ေနမေကာင္းေတာ့လည္း ေဆးခန္းလိုက္ပို႔မယ့္ အေမကမရိွဘူး။

(အိမ္မွာဆိုရင္ သမီးေဆးခန္းသြားရေအာင္ အေမလိုက္ပို႔မယ္ေလ ၾသဘာေဆးခန္းသြားမလား ေ၀းရင္ဆိုက္ကားနဲ႔သြားမယ္။)

တေန႔လံုးအိပ္ေနလည္း ႏိႈးၿပီးေဆးတိုက္မယ့္ အေမကမရိွဘူး။

(တေန႔လံုးအိပ္ေနေတာ့ ေခါင္းကိုက္မွာေပါ့ ထၿပီးေဆးေသာက္ေလ အေမေကာ္ဖီေဖ်ာ္ထားတယ္။)

ဗိုက္ဆာေနေတာ့လည္း ဂရုစိုက္ေကၽြးမယ့္ အေမကမရိွဘူး။

(သမီးဘာစားခ်င္လဲ ရွမ္းေခါက္ဆြဲစားမလား အေမသြား၀ယ္လိုက္မယ္။)

ေၾသာ္...အိမ္နဲ႔ေ၀းရာမွာဆိုေတာ့ တမ္းတယံုေပါ့ေနာ္။


ေနမေကာင္းလဲ ေဆးခန္းမသြားခ်င္။ တေန႔လံုးအိပ္ေနလဲ ေဆးထမေသာက္မိ။ ဗိုက္ဆာေတာ့လည္း ကိုယ့္ဘာခ်က္စားရတဲ့ဘ၀။ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ကုန္ေနပါၿပီ အိပ္ၿပင္မွာေနရတဲ့ဘ၀ကို။

တကယ္ေတာ့ကိုယ္ အိမ္ကိုလြမ္းေနတာပါ။ 

အိမ္ၿပန္ခ်င္ေနမိတယ္ေလ။

အေမ့ေလာက့္ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကို နားလည္မေပးခဲ့ပါဘူး။

Posted by Khin Sandar Waine at 11:48 AM

ဒံုရင္း

စာေရးခ်င္တဲ့ ပိုးက ကိုယ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ထၾကြေနတယ္ လူက ေနမေကာင္းေတာ့ အာရံုက ဘာမွကို စဥ္းစားလို႔ Feeling မလာဘူး အဲ့ဒါနဲ႔ Blog အေဟာင္းေလးကို ဝင္ေမႊေနတာ။

အခ်ိန္သာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ေတာ့မယ္ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးက အသက္ဝင္ေနတုန္းပဲ အရင္စိတ္နဲ႕ဆို ေတာ္ေတာ္ဝမ္းနည္းမိမွာပါ ငါ ဘာမွမၿဖစ္လာဘူး ဆိုၿပီးေတာ့ အခုကေတာ့ စိတ္ေတာ္ေတာ္ေလး ေပါ့ပါးေနတက္ၿပီ။  

http://khinsandarwaine.blogspot.com/2010/08/money-less.html 

Thursday, August 26, 2010

ေမေမေရ... money less ၿဖစ္ေနၿပီဗ်ာ။

 

ပိုက္ဆံကပဲ ေၿခေထာက္ေပါက္တာလား

ကိုယ္ကပဲ စည္းကမ္းမရိွတာလား မသိေတာ့ပါဘူး

ေမေမေရ...money less ၿဖစ္ေနၿပီ

အိမ္မပို႔ေတာ့လဲကုန္ အိမ္ပို႔ေတာ့လဲ ဘုရားစူး

ဒါေတာင္ 1/4 ၁ႏွစ္မွ ၄လ ေလာက့္

ဟူး...ေမေမ ကိုယ္ေလ ေတာထဲမွာပဲေနေတာ့မယ္ေနာ္

အရိုးလိုေပါ့ကြာ က်ားၾကီးပဲကိုက္ပါေစ

Plaza, Market ေတြနဲ႔ေ၀းရင္ရၿပီ

ေမေမ ကိုယ္သိပ့္ေတာ္တာပဲ B.M နဲ႔ေက်ာင္းၿပီးထားေတာ့

Income ထက္ Expenses ေက်ာ္ေအာင္သံုးတတ္တယ္ဗ်   : (

အေဖေရကယ္ပါအံုး ကိုယ့္ Wallet က အေဖေလ

Cash ဆိုေၿခေထာက့္ေပါက္တယ္

အဲ Cheque ဆိုေတာ့ ATM အေတာင္ေလးနဲ႔

ဘယ္သူမွ ကိုယ့္အနားမေနဘူးဗ်ာ

ေၿပးလိုက္တာ အရိပ္ေတာင္မက်န္ဘူး

ငါ့ထိုက္နဲ႔ငါကံ ေပါ့

သားၾကီးသီခ်င္းမဟုတ္ဘူးဗ်   : )

ေတာ္ပါၿပီ စိတ္နာတယ္သူ႔ကိုအသဲထဲမွာ။   : (

Posted by Khin Sandar Waine at 6:57 PM

အတၱ

http://www.merello.com/art_paintings_art_exhibitions_modern_still_lifes_flowers.htm

ရန္သူ ၅ပါးအတြက့္
တံတိုင္းတစ္ခုလို
သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္ရဲ႕
ဒိုင္းတစ္ခုလို
ကၽြန္ေတာ္ကိုးကြယ္ခဲ့ဘူးတယ္။
လွပတဲ့အနာဂတ္အတြက့္
အားတစ္ခုလို
ဘဝခရီးရဲ႕
ပန္းတိုင္တစ္ခုလို
ကၽြန္ေတာ္လည္ပင္းဖက္ေပါင္းသင္းခဲ့ဘူးတယ္။
ရံႈးနိပ္တဲ့အခါ
လဲက်တဲ့အခါ
ထူမတ္ေပးႏိုင္တဲ့
လက္တစ္စံုလို
ကၽြန္ေတာ္အားကိုးမိခဲ့ဘူးတယ္။
သူကဝါးမ်ိဳလို႔
စုတ္ၿဖဲခဲ့ရတဲ့သကၠရာဇ္ေတြ
နာက်င္ခဲ့ရတဲ့ရင္ဘက္ေတြ
ေသဆံုးခဲ့ရတဲ့ဘဝေတြ
ရွာေဖြေတြရိွတဲ့ေနာက့္
ကၽြန္ေတာ္ဥပကၡာၿပဳခဲ့လိုက္ၿပီ။

ဘၾကီးတုတ္။

http://msaduri.wordpress.com/2008/11/05/doa-dari-lelaki-yang-berdosa/


FB ကို ပိတ္ထားလိုက့္တယ္ တေန႔တေန႔ သူနဲ႔တင္ ကိုယ့္အခ်ိန္ေတြ ၿဖဳန္းတီးေနမိလို႔ Update News ေတြ မသိရေတာ့ဘူးေပါ့ ဒါေပမယ့္ စာဖတ္ဖို႔ အခ်ိန္ရလာတယ္ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကို အခ်ိန္လုၿပီး လုပ္စရာ မလိုေတာ့ဘူး အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ Blog ကို စိမ္ေၿပနေၿပ ေရးေနမိတယ္။

ကဗ်ာ ၃၊၄ ပုဒ္ေရးၿပီးေတာ့ ကဗ်ာဖတ္ကို အာရံုဝင္လို႔ မရေတာ့ဘူး စာေရးခ်င္ေနမိတယ္ စာေရးရေအာင္လဲ စာမဖတ္ၿဖစ္တာ ႏွစ္ဝက္ေက်ာ္ေနၿပီ ဘယ္ကေန စာေရးလို႔ စေရးရမွန္း မသိေတာ့ဘူး အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ အိမ္ကလူေတြကို သတိရလာမိတယ္ အိမ္မွာ အသက္အၾကီးဆံုးၿဖစ္တဲ့ အေဖရဲ႕အေဖ ကၽြန္ေတာ့္အဘိုး ရတီရဲ႕အေဘး ၂၀၀၄ခုႏွစ္က ဆံုးသြားတဲ့ အဘိုးအေၾကာင္းကေန စၿပီးေရးမယ္လို႔ ဆံုးၿဖတ္လိုက့္တယ္။

ဦးေအာင္သန္း မွတ္ပံုတင္နာမည္က ငယ္နာမည္က ဖိုးတုတ္ တူေတြတူမေတြက ဘၾကီးတုတ္ ခုအခ်ိန္ထိ အမ်ိဳးနီးစပ္ေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ရင္ ဘၾကီးတုတ္ေၿမးေတြဆို အဘိုးအမ်ိဳးေတြ အကုန္သိတယ္ အဘိုးက အမ်ိဳးေတြၾကားထဲမွာ သမာသမတ္က်တယ္ အၾကီးဆိုဆိုသေလာက့္ ငဲ့ညွာခဲ့တယ္ အဲ့ဒီ့(အက်င့္မေကာင္းတေကာင္းေလး)က ကၽြန္ေတာ့္အေဖ သားအၾကီးဆံုးမွာ 100% ကို တၿပားမွမေလွ်ာ့ အေမြရလာတယ္။

ငဲ့ညွာတက္တာကို အက်င့္မေကာင္းဘူးေၿပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လြန္မယ္ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲ လူလြတ္တုန္းက အဲ့ဒီ့စိတ္ဓါတ္က ေကာင္းေပမယ့္ မိသားစုရိွလာေတာ့ အရမ္းခက္ခဲပါတယ္ အခြင့္အေရးတစ္ခါရလို႔ မယူတာ မမႈေလာက့္ေပမယ့္ အၾကိမ္တိုင္းကို ငဲ့ညွာတက္လြန္းေတာ့ အဆင္မေၿပဘူးေလ ကိုယ့္စီအကူအညီ လာေတာင္းရင္တာ မၿငင္းတမ္းပးတက္တာ ကိုယ္အဆင္မေၿပရင္ ၿပန္ၿပီးေတာ့ အကူအညီမေတာင္းဘူးေလ။

အဘိုးအေၾကာင္းကို ဆက္ေၿပာေတာ့မယ္ ေနာက့္ဆို အဘိုးဇာတ္ကေန အေဖ့ဇာတ္ၿဖစ္ေတာ့မယ္ အဘိုးကလူေခ်ာဗ် အရပ္က ၅ေပ၈လက္မေက်ာ္တယ္ ကိုယ္ခႏၶာကလည္း ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ရုပ္ကလည္း လူေၿဖာင့္ဆိုေတာ့ ငယ္ငယ္ကဆို ဘယ္ေလာက့္မ်ား စန္းပြင့္မလည္း မသိဘူး (အဘြားအၿမဲေၿပာၿပတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုရိွတယ္ အဘိုးအရပ္ဖက္ေၿပာင္းေတာ့ အဘိုးဘၾကီးက သူ႔အလုပ္မွာ ဦးစီးဖို႔ေခၚတယ္တဲ့ မလိႈင္မွာ ေဘာင္းႏို႔စီစက္ပိုင္ရွင္ေပါ့ အဘိုးေရာအဘြားေရာ အေဖ့ကိုယ္ဝန္ၾကီးနဲ႔ သြားၾကတာေပါ့ ဘၾကီးက သမီးေတြၾကီးေမြးေတာ့ သူ႔ဘက္က တူရယ္ မိန္းမဘက္ကတူရယ္ ညီတူညီမွ် ဦးစီးခိုင္းတာေပါ့ နယ္ကမိန္းမေတြမ်ား ကဲလိုက့္တာ အဘိုးတို႔ေခတ္ထဲက ညညဆို အဘြားစီ ၿပံဳၿပီးေရာက့္လာက်တယ္ မမက်င္ရယ္တဲ့ ဘယ္လိုမွသေဘာမထားပါနဲ႔တဲ့ ကိုတုတ္ကိုယူပါရေစတဲ့ ကၽြန္မအငယ္ေနရာမွာပဲ ေနမွာပါတဲ့ ဘုရားဘုရား အဘြားဘယ္ေနႏိုင္မလဲ ဗိုက္တစ္လံုးနဲ႔ ရန္ကုန္ၿပန္ေၿပးလာေရာ အဘိုးကလည္းမေနရွာပါဘူး ဘၾကီးကတားေနရက္နဲ႔ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္ လိုက့္လာရွာပါတယ္။ အဘိုးက အဲ့လိုမ်က္ႏွာပြင့္တာ)

သား၃ေယာက္လံုး မ်က္ႏွာပြင့္တာေတာ့ တူပါတယ္။ အဘိုးအရပ္အေမာင္း အဘိုးရုပ္ရည္ေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ ဘယ္သူမွ အေမြမရဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္အေဖပဲ အရပ္ကိုမွီတယ္ ဒါေတာင္အေဖက ၁လက္မ နိမ့္ေသးတယ္။ အဘိုးရုပ္ကိုေတာ့ အငယ္ဆံုးသားက အေမြရတယ္။ သားအလတ္ကေတာ့ အရပ္ေရာ ရုပ္ပါမတူဘူး ဦးေလးအလတ္က ေမြးတုန္းက ရုပ္ဆိုးေတာ့ ငယ္နာမည္ရတယ္ ပန္းခ်ီငိုတဲ့ အဘြားက အဖ်ားဆြတ္ေခၚတာ ပန္းခ်ီတဲ့ အဲ့ဒီ့နာမည္တြင္သြားေတာ့ အမ်ိဳးေတြထဲမွာ ကိုပန္းခ်ီ တူေတြတူမေတြက ဦးပန္းခ်ီ အခုေတာ့ ေၿမးေတြရလာေတာ့ အဘိုးပန္းခ်ီ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာင္ ငယ္ငယ္က နာမည္တစ္ခုအေနနဲ႔ ေခၚေနၾကတာ ဘာလို႔ေပးထားတယ္ဆိုတာ မေမးမိၾကဘူးေလ အသက္ေလးရလာေတာ့ အဘြားက ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းၿဖစ္ေတြေၿပာၿပရင္း သိခဲ့တာ အဘိုးကအသက္မရွည္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ေၿမး ၇ေယာက္၊ ၿမစ္ ၁ ေယာက္နဲ႔ေတာ့ လက္ပြန္းတတီးေနသြားရွာတယ္။

အဘိုးက အရင္က တပ္ထဲမွာဗိုလ္ၾကီးအဆင့္ကေန ဗဟိုဘဏ္အရပ္ဖက္ကို ေၿပာင္းလိုက့္တယ္ ဘယ္ေနရာမွာ ေရာက္ေရာက္ အဘိုးက သမာသမတ္ၾကတယ္ ဆိုးတာက အဘိုးညီမ အဘိုးေရာက္ေလရာ ေဒသကို လိုက္ၿပီးေတာ့ အခြင့္အေရးမွန္သမွ် အကုန္သိမ္းၾကံဳးယူတာပဲ အခုေတာ့ သူလည္းွဆံုးရွာပါၿပီ အဘိုးညီမဆိုေပမယ့္ ဘြားေလးလို႔မေခၚဘဲ အေဖတို႔ေခၚသလို ေၿမးေတြအကုန္လံုးက အန္တီၾကီးဆိုၿပီး လိုက္ေခၚတာ အခုခ်ိန္ထိပါပဲ။

အဘိုးကို ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္မိတာ အေရးအခင္းအၿပီး ၇ႏွစ္သမီးေလာက့္က စၿပီးေတာ့ သူငယ္တန္းကို ရန္ကုန္မွာေနၿပီးေတာ့ ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ အေဖက ၿမစ္ၾကီးနားတပ္ (၅၀၃) ကိုေၿပာင္းမိန္႔က်တယ္ မိသားစုလိုက့္ တေပ်ာ္ၾကီးေၿပာင္းသြားၾကတယ္ ဟိုမွာက ပညာေရးက ေတာ္ေတာ္ေလးအားနည္းေတာ့ အေဖက စိုးရိမ္တယ္ သူ႔ကေလးေတြကို အဲ့ဒါနဲ႔ အေရးအခင္းၿပီးစမွာ သမီး ၂ေယာက္ကို အဘိုးစီအရင္ပို႔ထားလိုက့္တယ္ အငယ္ဆံုးကေလးက လက္မလြတ္ေသးေတာ့ အေမကအေဖနဲ႔ေနခဲ့တယ္။

အဘိုးက စည္းကမ္းၾကီးတယ္ အေဖလည္းစည္းကမ္းၾကီးတယ္ ဒါေပမယ့္ မိဘနဲ႔သားသမီးဆိုေတာ့ ေလွ်ာ့ရင္းကေန ၾကိဳးေၿပလာေရာ အဘိုးအိမ္မွာ ဦးေလးမိသားစုက အတူေနတယ္ မမၾကီးနဲ႔ကိုေအာင္ရိွတယ္ သူတို႔ကလည္း မီးေသတယ္ မမကလည္း ေသေသဝပ္ဝပ္ ေနတယ္ ကၽြန္ေတာ္က ၾကြက္လို႔ေၿပာရသေလာက့္ကို ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ကစားစရာ စာအုပ္ေတြ အကုန္ေမႊေႏွာက္ရွာတာပဲ ဘယ္ေလာက့္ပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္မေနေပမယ့္ စာအုပ္ရသြားရင္ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့ ဖတ္ေနပါေရာ အဲ့အရြယ္ထဲက စာအုပ္စဖတ္တက္တာ။

စဖတ္တာကေတာ့ ေရႊေသြးတို႔ ေတဇတို႔ ကေလးစာေစာင္ေတြ အဘိုးကေသခ်ာ အေစာင္ေရ အမွတ္စဥ္အလိုက့္ စာအုပ္ဆိုင္သြားၿပီး ခ်ဴပ္ေပးထားတာေလ အဲ့ဒါေတြ႔ဖတ္လို႔ကုန္ေရာ ေရွ႕ေဆာင္ဂ်ာနယ္ေတြ ဖတ္တယ္ ဂ်ာနယ္ေတြလည္းကုန္ေရာ စြယ္စံုက်မ္း ၇ႏွစ္သမီးကိုယ္နဲ႔ စြယ္စံုက်မ္းစာအုပ္နဲ႔ ရြယ္တူၿဖစ္ေနေတာ့ ေနာက့္ေဖကၿပင္မွာ ဖတ္ရင္ဖတ္ မဖတ္ရင္ ၿခံထဲဆင္းဖတ္တာပဲ။

အဘိုးက မ်က္စိေနာက္ေအာင္ ေဆာ့လြန္းလို႔ စိတ္ဆိုးေပမယ့္ စာဖတ္တာကိုေတာ့ သူအရမ္းသေဘာၾကတယ္ ေမာင္ေမာင့္သမီးက စာေတာ့ဖတ္တက္သားတဲ့ အဘိုးက အပင္စိုက္တာလဲ ဝါသနာပါတယ္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္တူကိုယ္တူ စိုက္ထားတဲ့ သီးပင္စားပင္ေတြ ၿခံထဲအၿပည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိတဲ့အရြယ္မွာ ၿခံကတဝက္ခြဲေရာင္းၿပီးၿပီး ဒါေပမယ့္ အခုေခတ္ ေပ၄၀၊ေပ၆၀ ၂ၿခံစာေလာက့္ရိွတဲ့ အဘိုးၿခံက ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ ဧယာမကစားကြင္းၾကီးေပါ့။ 

သရက္ပင္၊ပိႏၷဲပင္(အိမ္မာ၊အိမ္ေပ်ာ့)မာလကာပင္(အူနီ၊အူၿဖဴ)၊နာနတ္၊ကၽြဲေကာ(အနီသီး)၊ေရွာက္ခ်ိဳပင္၊
ၾသဇာပင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး အစံုပဲ ပန္းပင္ေတြလဲ အစံုဂမုန္းပန္းေတြ၊သစ္ခြပန္းေတြ၊ ပိေတာက္ေရာ၊ကန္႔ေကာ္ေရာ ေတာ္ေတာ္စံုတယ္ ကန္႔ေကာ္ပြင့္လို႔ကေတာ့ တၿခံလံုး ေမႊးေနတာပဲ ဒီစာေရးရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္ဝဲမိတယ္ အဲ့ဘဝမ်ိဳးကၽြန္ေတာ္ ၿပန္မရႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ။

ကၽြန္ေတာ္ၿခံထဲဆင္းရင္ အဘြားက မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ေနၿပီ စားပင္ေတြစြတ္တာ သူဘာမွမေၿပာဘူး သူအၿမတ္တႏိုးစိုက္ထားတဲ့ ပန္းပင္ေတြ ကၽြန္ေတာ္က အသုတ္စံုလုပ္ၿပစ္တက္လြန္းလို႔
အဲ့ၾကရင္ အဘိုးက ေခၚေၿပာတယ္ ေၿပရဂာေၿပေၾကာင္း သမီးစားခ်င္တဲ့ အပင္ခူးစား နင့္အဘြားအပင္ေတြေတာ့ သြားမခူးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေလေၿပေလးနဲ႔ ဟုတ္ကဲ့ေခါင္းေလးညိမ့္ၿပီးေတာ့ ၿပီးရင္ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေတာ့တာပဲ။

အဘြားက အေဖတို႔ ခြင့္ရလို႔ လိုက္လာတဲ့အခ်ိန္ၾကေတာ့ တိုင္တယ္ အၾကီးမက လိမၼာသေလာက္ အငယ္မက ၿပန္မေၿပာနားမေထာင္တဲ့ ၾကြက္လိုပဲ ရိွသမွ်စာေတြ ဖြတယ္ ဆိတ္လို တစြတ္စြတ္စားတယ္တဲ့ 
ဟီးးး အဘိုးက စည္းကမ္းနဲ႔ေကၽြးတာ အကုန္လံုး ထမင္းစားခ်ိန္ဆို ထမင္းဝေအာင္စားတယ္ ကၽြန္ေတာ္က မစားဘူး ေနလည္ဗိုက္ဆာရင္ ဂ်ီက်ေရာ ေနလည္ဆို မုန္႔တခါေကၽြးေသးတယ္ အဲ့အခ်ိန္မတိုင္ခင္ ကၽြန္ေတာ္ဗိုက္ဆာေရာ မမကို ဂ်ီက်တာေပါ့ မမက စည္းကမ္းရိွေတာ့ အေဖေပးတဲ့မုန္႔ဖိုးေတြ စုထားတယ္ မသံုးဘူး သူစုထားတာေလးေတြေပးတယ္။

အိမ္ေရွ႕ကေန ၿဖတ္သြားတဲ့ မုန္သည္ကို ေခၚဝယ္စားခိုင္းတာ ကၽြန္ေတာ္က လမ္းထိပ္က မုန္႔ဆိုင္သြားဝယ္စားတယ္ မုန္႔ဆိုင္က ကေလးလည္းၿဖစ္တယ္ မ်က္ႏွာစိမ္းလည္းၿဖစ္ေတာ့ ဘယ္ကလည္း ေမးေရာ ဟီးးး အဲ့မွာနာမည္ၾကီးေရာ အၾကီးဆံုးအမတဝမ္းကြဲ ၈တန္းေက်ာင္းသူေတာင္ အဲ့လိုမသြားဘူး ကၽြန္ေတာ္က အေၾကာက့္အလန္႔မရိွ သြားခဲ့ေတာ့ အဘိုးက မွတ္ခ်က္ေပးတယ္ ေမာင္ေမာင့္သမီးက အာဂေကာင္တဲ့။

အဘိုးအိမ္မွာ ၁ႏွစ္ေလာက့္ ေနလိုက့္ရတယ္ တိုင္းၿပည္ကလဲ ၿငိမ္သက္ေနၿပီ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ငွားခဲ့တဲ့ သူေတြကလည္း စည္းကမ္းမရိွေတာ့ အိမ္ကပ်က္စီးကုန္တယ္ အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ အေဖခြင့္ေတာင္းၿပီးေတာ့ ၿပန္ေၿပာင္းလာတယ္ အဘိုးက ဘာပဲေၿပာေၿပာ အေဖ့ကိုေတာ့ ခ်စ္ရွာပါတယ္ သူနဲ႔သူ႔သားၾကီးက ေဝႆႏၱရာ လက္သစ္ေတြဆိုေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္ ဇနီးေတြသားသမီးေတြေတာ့ မေပးလို႔။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ ဒုတိယတန္းကို ဒုတိယအၾကိမ္ေၿမာက္ ၿပန္တက္ရတယ္ ၈၈အေရးအခင္းမွာ တစ္ႏွစ္နားလိုက့္ရတာေပါ့ အဘိုးက ဦးခ်စ္တင္မုန္႔ဟင္းခါးဆို အရမ္းၾကိဳက္တယ္ တခါတခါ အဘြားလိုက့္လာတက္ေပမယ့္ အဘိုးတစ္ေယာက္ထဲ လာတဲ့အၾကိမ္က ပိုမ်ားတယ္ အဘိုးလာၿပီဆို မုန္႔ဟင္းခါးဝယ္တဲ့ တာဝန္က ကၽြန္ေတာ့္ဦးေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္တာဝန္ ဦးရဲမရိွရင္ ကၽြန္ေတာ္ပဲ သြားဝယ္ရတယ္ အဘြားပါလာရင္ အဘြားက အေမ့ကိုဆူေရာ အေမကရွင္းၿပရတယ္ အန္တီရယ္တဲ့ ကားလမ္းမကူးရပါဘူးတဲ့ ၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနတဲ့လမ္းအဆံုးမွာ လမ္းသြယ္ရိွတယ္ေလ အဲ့လမ္းသြယ္ေလးဆံုးရင္ တအိမ္ႏွစ္အိမ္ဆို ဦးခ်စ္တင္ဆိုင္ပဲ သူကအိမ္ဆိုင္ဆိုေတာ့ တေန႔လံုးေရာင္းတယ္ ညဘက္မွ သိမ္းတာ။

အဘြားက စိတ္မခ်ဘူး အေမကေတာ့ စိတ္ခ်တယ္ မဟုတ္ဘူးေပါ့ ကိုယ့္ရပ္ကြက္ဆိုေတာ့ ေစာက့္ေရွာက့္တဲ့သူ မ်ားတယ္ေလ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေနခဲ့တဲ့ မူၾကိဳအိမ္ေဘးနားတင္ တစ္ခုေကာင္းတာက အေမခိုင္းရင္ ဟိုဒီမဝင္တက္ဘူး အိမ္ကိုတည့္တည့္မတ္မတ္ ၿပန္လာတက္တယ္ အဘိုးကေတာ့ ဘာမွမေၿပာဘူး။

အဘိုးလာရင္ ယပ္ခတ္ေပးရတယ္ မီးမလာရင္ ေကာက္ရိုးယပ္ေတာင္ အဝိုင္းၾကီးနဲ႔ မမနဲ႔ေမာင္ေလးက ဒိုင္ခံခပ္ေပါ့ ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းကုတ္ေပးရတယ္ ေခါင္းကုတ္တာက နဲနဲဘီးတေခ်ာင္းနဲ႔ ေဆာ့ေနတာ အဘြားတို႔ အေမတို႔က ဆံပင္ၿဖဴႏႈတ္ခိုင္းတယ္ အဲ့အခ်ိန္ဆို ကၽြန္ေတာ္ဗ်ဴတီပါလာ ဖြင့္ၿပီ ဆံၿမီးက်စ္လိုက်စ္ ထံုးလိုထံုး စိတ္တိုင္းက်ကို ေဆာ့ေတာ့တာ အဲ့အခ်ိန္က ငရဲၾကီးမယ္လို႔လည္း မေတြးခဲ့မိဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ ၆တန္းေလာက့္မွာ အဘိုးတို႔ၿခံေရာင္းလိုက့္တယ္
ေက်ာက္ေၿမာင္းကို ေၿပာင္းသြားတယ္ ေက်ာက္ေၿမာင္း ၅ထပ္တိုက့္ကေန သူ႔သားၾကီးစီ လာၿမဲလာတာပဲ
အေဖ့ကိုလဲ အိမ္ေရာင္းၿပီး ေက်ာက့္ေၿမာင္းမွာေနဖို႔ အၿမဲေၿပာတယ္ သားသမီးေတြနဲ႔ အတူတူေနခ်င္ရွာတယ္ေလ ဦးေလးအလတ္က အဘိုးနဲ႔အတူေနတယ္ ဦးေလးအငယ္က သိမ္ၿဖဴမွာဆိုေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ေတာင္ ေရာက္တယ္ အေဖကပဲ ဥကၠလာဆိုေတာ့ အဘိုးက သူ႔အနားမွာ ေနေစ့ခ်င္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္ ၉တန္းႏွစ္မွာ ေက်ာက္ေၿမာင္းကို ေၿပာင္းၿဖစ္တယ္ အိမ္မွာၿပႆနာတက္ေတာ့ အိမ္ကို ေစ်းႏွိမ္ေရာင္းလိုက့္ရတယ္ တိုက့္ခန္းတစ္ခန္း ၿပန္ဝယ္ႏိုင္ေပမယ့္ လံုးခ်င္းအိမ္နဲ႔ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကီး ေနထိုင္ရတာ ကြာဟသြားတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္က ေက်ာက္ေၿမာင္းလမ္းထိပ္ အဘိုးအိမ္က ေက်ာက္ေၿမာင္းလမ္းထဲဆိုေတာ့ အဘိုးအတြက့္အဆင္ေၿပသြားတယ္ အဘိုးဆႏၵမၿပည့္ရွာပါဘူး သားေတြနဲ႔ နီးနီးရိွေတာ့မွ ေလၿဖတ္သြားတယ္ ညဆိုတခ်ိန္လံုးပန္ကာ ဖြင့္အိပ္တယ္ ဘာမီတြန္ကို အၿမဲေသာက္တယ္
ေဆးမတိုးေတာ့ဘူး အဘိုးကံလို႔ေၿပာရမွာပဲ အေဖက အဆင္ၿပန္ေၿပလာတယ္ အဘိုးကိုေသခ်ာကုေပးႏိုင္လိုက့္တယ္ က်န္တဲ့အခ်ိန္အေဖငဲ့ညွာတာ အၿပစ္ေၿပာခဲ့ေပမယ့္ အဘိုးကိစၥမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမေၿပာရက္ဘူး အေဖ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလဲ ကုမွာပဲေလ။

 SSC မွာတင္တယ္ Dr မိမိခ်ိဳစီမွာၿပတယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ၿပဳစုလိုက့္ရတယ္ က်န္တဲ့သူေတြက အလွည့္က်အဘိုးကို ၿပဳစုက်ပါတယ္ အဘိုးကၽြန္ေတာ့္လက့္ကိုကိုင္ၿပီး မ်က္ရည္ဝဲေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခံစားရတယ္ သူသိတယ္ေလ မရေတာ့မွန္း ကၽြန္ေတာ္က တက္ႏိုင္သေလာက့္ အားေပးတာေပါ့ အဘိုးရယ္ ေကာင္းသြားမွာပါေပါ့ အဘြားကလည္း မယားေကာင္းပီသတယ္။

အဘိုးေရွ႕မွာ တခ်က္မွ မ်က္ႏွာမပ်က္ဘူး ကိုသန္းရယ္ေကာင္းသြားမွာပါ စိတ္မပူပါနဲ႔တဲ့ ေဆးရံုလာရင္ သနပ္ခါးအေဖြးသားနဲ႔ ညဘက္ေတာင္ သူေစာင့္မယ္ဆိုလို႔ သားေတြမွာဇြတ္တားရတယ္ နာ့(စ္)လဲငွားတာပဲ အိမ္ကလူလည္းရိွတာပဲ ဆိုၿပီး ေဖ်ာင္းဖ်ရတယ္ အဘိုးမဆံုးခင္ ၁ႏွစ္ေက်ာ္လံုးလံုး အဘြားပဲၿပဳစုရတာေလ ေလၿဖတ္ထားေတာ့ ခ်ီးအစေသးအဆံုး တခါတခါ ေးါသထြက္ရင္ အဘိုးကေအာ္ေသးတာ အဘြားက ငယ္ခ်စ္ေရာ၊ငယ္ေၾကာက္ေရာေလ။

အဘိုးမရေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ သွ်င္ပါကူကို ေၿပာင္းတယ္ ေဆးရံုစရိတ္ကၾကီးေတာ့ ဆရာမကေၿပာင္းခိုင္းတယ္ Dr မိမိခ်ိဳသမားေကာင္းပီသတယ္ ေနာက့္ဆံုးေတာ့ အိမ္ကို ၿပန္ေခၚလာတယ္ ေၿမးေတြအနားမွာေနၿပီး ေၿခဆုပ္လက္နယ္လုပ္ေပးရင္ စိုက္ၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္က်ေနေရာ ၿပီးရင္လက့္ကို တင္းေနေအာင္ဆုပ္ထားတယ္။

သူ႔ၿမစ္ေလးက ၄ႏွစ္မၿပည့္ေသးဘူးေလ ရတီကို႔အဘိုးကခ်စ္တယ္ အိပ္ယာေပၚမလဲခင္က ထမင္းစားမယ္ဆို လက္သုတ္ပဝါယူခိုင္းတယ္ ပါးစပ္ကို သုတ္ေပးခိုင္းတယ္ ေခါင္းကုပ္ခိုင္းတယ္ ႏိွပ္ခိုင္းတယ္ ဟိုကမလုပ္တက္ လုပ္တက္နဲ႔ လုပ္ေပးတာကို သူသေဘာက်ေနေရာ။

အခုအခ်ိန္ အဘိုးကိုရိွေစခ်င္တယ္ ေၿမးေတြလည္း အကုန္နီးပါး အိမ္ေထာင္က်ကုန္ၿပီ သားေတြလည္း ေၿမးေတြရေနၿပီ အဘိုးသာရိွရင္ အရမ္းေပ်ာ္ေနမွာ အဘိုးေရာက္ရာ အရပ္မွာ အဆင္ေၿပပါေစ သူေတာ္ေကာင္းကို နတ္ေကာင္းမပါတယ္ အဘိုး အသုဘခ်တဲ့ေန႔က ဦးေလးအငယ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အရင္လိုက့္သြားတယ္ အေအးခန္းကထုတ္ေတာ့ အဘိုကိုယ္ကေႏြးေနတုန္းပဲ အိပ္ေနတဲ့အတိုင္းေလးဗ်ာ အေလာင္းၿပင္တဲ့သူက ေၿပာတယ္ တခ်ိဳ႕လူမမာ အေလာင္းေတြဆို အနံထြက္ေနၿပီတဲ့ အဘိုးစီက ဘာအနံအသက္မွ မရဘူးေလ အဘိုးလိုသူေတာ္ေကာင္းကို ဘဝဆက္တိုင္း အဘိုးေတာ္ခ်င္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵၿပည့္ဝပါေစ။

အခ်စ္စစ္

http://favim.com/image/306871/

ဟစ္တလာလို
အာဏာရွင္မဆန္ဘူး
မာသာထရီဇာလို
ေမတၱာရွင္မဟုတ္ဘူး..
ဒါေပမယ့္
အမိန္႔ေပးစရာမလိုေအာင္
ရို႕က်ိဳးခတြားခဲ့တယ္
ေရာင္ၿပန္ဟပ္တာထက္ပိုၿပီး
ေစတနာေတြတာက်ိဳးခဲ့တယ္..
မတရားမႈ၊တရားမႈ
ေပးဆပ္ၿခင္း၊ရယူၿခင္း
အစြန္းႏွစ္ဖက္ေက်ာ္လြန္္
အခ်စ္ဆိုတဲ့ဒုကၡက
ဂ်ိဳေပါက္၊အေတာင္တပ္
ငါ့ရင္ဘက္ကို
စစ္ႏိုင္သြားတယ္..
ဒဏ္ရာအထပ္ထပ္
စစ္တလင္းမွာ
ငိုေၾကြးသံေတြတိတ္ဆိတ္
ရံႈးသူတစ္ေယာက္ရဲ႕
အၿပံဳးတစက္တြဲခိုေနတဲ့
ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုနဲ႔
ေတာက္ပေနတယ္..။

ႏွင္းဆီ

http://emptyeasel.com/2007/03/05/rebecca-finch-paintings-of-simple-beauty/

သဘာဝက
ေလာကဓံဆိုတာကို
တြန္းလွန္ဖို႔
ဆူးဆိုတဲ့လက္နက္ကို
လက္ေဆာင္ေပးလိုက္တယ္။
ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က
အၿမင္ဆိုးတယ္ဆိုၿပီး
ေခၽြခ်ခဲ့မိတယ္။
အဆံုးသတ္က
လွပသြားခဲ့ပါတယ္။

အရြယ္

http://www.derekmccrea.50megs.com/plein-air-paintings.html

အေမ 
အခ်ိန္ေၾကာင့္
တည္ၿငိမ္လာတာလား
အရြယ္ေၾကာင့္
တည္ၿငိမ္လာတာလည္း
ကၽြန္ေတာ္လူၿဖစ္လာတယ္။
အရာရာကို ဂရုမဲ့ၿပီး
မေနတက္ေတာ့ဘူး
နတ္ေရကန္ထဲ
မက်သြားေပမယ့္
လူမွန္းကို
သိတက္လာတယ္။
မရေတာ့မယ့္
အတိတ္ကိုလွည့္မၾကည္ေတာ့သလို
မၿဖစ္ေသးတဲ့
အနာဂတ္ကိုလည္း
မတမ္းတေၾကး။
အိမ္မက္ေတြကို
က်ဲခ်ၿပီးေတာ့
ကၽြန္ေတာ္မာန္ဝင့္တက္ခဲ့ၿပီ။

ဟလို

http://www.wroberts.com.au/html/close-ups_of_paintings/nature_abstract_watercolour_painting_by_wayne_roberts.html

အဲ့ဒီ့ၾကိဳးကရစ္ဖြဲ႔တာ
မဟုတ္ဘူး
ကၽြန္ေတာ္ကသာ
ၿပန္ခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့မိတာ
ဗီဇဆိုတာ 
လူတစ္ေယာက္စီရဲ႕
ပင္ကိုယ္အရည္အေသြး
ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေလာက္ပဲ
ဥပကၡာၿပဳႏိုင္ေပမယ့္
စကားတခြန္းေၾကာင့္
အလဲထိုးခံရၿပန္တယ္
အမွတ္မရိွတဲ့ရင္ဘက္ကို
ဟလိုဆိုတဲ့
စကားခ်ိဳခ်ိဳက
ေဒါက္ဖိနပ္နဲ႔တက္နင္းေပးတယ္
သံေယာဇဥ္ၾကီးတဲ့
ကိုယ့္ဘာသာ
အသံတိတ္ဆဲလိုက္တယ္ @#$%။

လြတ္ေၿမာက္ၿခင္း။

 Freedom from Soul!!

လြတ္ေၿမာက္ၿခင္း။

Finally i did!!

ေနာက္ဆံုးမွာ ကၽြန္ေတာ္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။

Some people don't have change for Life, some people have change but they didn't take.

လူတခ်ိဳ႕က ဘဝကို ေရြးခ်ယ္ဖို႔ အခြင့္အေရး မရိွခဲ့ဘူး။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အဲ့ဒီ့အခြင့္အေရးကို အရံႈးအဆံုးခံလိုက္တယ္။

Sometimes I finding exit but I closed The Exit door.

တခါတရံ လြတ္ေၿမာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ေပါက္ကို ပိတ္ထားခဲ့မိတယ္။ 

ဘဝဆိုတာ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္ကသာ ဂ်ိဳတပ္ အေတာင္တပ္ၿပီး လူပ်ံၿဖစ္ခ်င္ခဲ့မိတာ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တာပါ ဘဝဆိုတာ အႏုအရြ စကားလံုးေတြ တန္ဆာဆင္ထားတဲ့ အခ်စ္ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္လို ကၽြန္ေတာ္ ပံုေဖၚခဲ့မိတာ သူမ်ား ကန္ရာသီဖြားကေတာ့ ဘာရယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေမြးထဲက စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့လိုက္တာ အရြယ္ေတာ္ တစိတ္ဟိုင္းၿပီး သံုးဆယ္ေက်ာ္ထဲ ေၿခတဖက္ဝင္ခဲ့တာေတာင္ စြယ္ေတာ္ရြက္မွာ စာေရးၿပီး စာအုပ္ထဲ ညွပ္ထားေနတက္တုန္း။

တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း မွားယြင္းေနခဲ့သူ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ထိုင္ ကိန္းဂဏန္းေတြ တြက္ခ်က္ အင္တာနက္သံုးေနရတဲ့ ဘဝက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔မွ လားလားမသတ္ဆိုင္တာ အဘိုးဝန္ထမ္း၊ အေဖဝန္ထမ္း၊ အဲ့လိုမ်ိဳးဆက္က အစိုးရရံုးတစ္ရံုးမွာ ေအာက္တန္းစာေရးလုပ္ အားလပ္ခ်ိန္ စာေလးဘာေလးေရး စာအုပ္တိုက္လိုက္ပို႔ လကုန္ရင္ ဟိုၿဖတ္ဒီၿဖတ္ က်န္ေငြေလး အေမ့ကိုအပ္ ဒီလိုပဲ သြားရမွာေလ။

ခၽြန္ထြက္ၿပီးေတာ့ ဘာၾကီးကြ ညာၾကီးကြ ၿဖစ္ခ်င္ခဲ့ေတာ့ လူက်မက်ဘဲ ေခြးက်က်ေတာ့တာေပါ့ အနီးမၿမင္လို႔ အေဝးၾကီးၾကည့္ခဲ့လို႔ တံလွ်ပ္ကို ေရထင္ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ခပ္ေနတဲ့ လက္ယက္တြင္းကို ေၿခေဆးခဲ့သူလို ကယ္ပါယူပါ တဆာဆာ ၿဖစ္ရတာ။

ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းအတၱၾကီးတယ္ လူတစ္ေယာက္မွာ ရိွတဲ့ အတၱထက္ကိုပိုၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ၾကြယ္ဝတယ္ ဘယ္အရာကိုမဆို ကၽြန္ေတာ့္ကိုကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕တန္းတင္ခဲ့တယ္ ရလဒ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဥတစ္လံုး တစ္ေကာင္ၾကြက္ၿဖစ္လာတယ္။

လူဆိုတာ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ရိွရမယ္ေလ ကၽြန္ေတာ့္အတြက့္ ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာက အပိုသပ္သပ္ၿဖစ္ေနတယ္ လူေတြနဲ႔ တရင္းတႏွီးဆက္ဆံဖို႔ ပညာရပ္က ကၽြန္ေတာ္ေမြးထဲက ခ်က္ၾကိဳးနဲ႔အတူ ေၿမၿမဳတ္ခဲ့သလား မသိပါဘူး ဒီအခ်ိန္အထိ အဲ့ဒီ့ဘာသာရပ္ကို ေအာင္ၿမင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္အားမထုတ္ခဲ့မိဘူး။

ဖေလာ္ပဲေၿပာေၿပာ ဆိုက္ကိုပဲဆိုဆို ကၽြန္ေတာ္ လူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရမွာ ေၾကာက္တယ္ ဘယ္သူကမွ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပက္ပက္စက္စက္ ကိုယ္က်ိဳးနဲေအာင္ မလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ သူမ်ားအတြက့္ ဘာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥေသးေသးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကမာၻပ်က္တာပဲ။ (ကၽြန္ေတာ္က အတၱၾကီးတဲ့သူေလ)

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အေဖ အိုလာၿပီ ကၽြန္ေတာ့္အေမ အသက္ၾကီးလာၿပီ သူတို႔ အားကိုးရမယ့္ ကၽြန္ေတာ္က ကေမ်ာက္ကေၿခာက္ ၿဖစ္ေနတံုးပဲ ကၽြန္ေတာ္အတၱကို ရႏိုင္သေလာက္သိမ္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ရုန္းထြက္လိုက့္ၿပီ ကၽြန္ေတာ္စီးေမ်ာေနတဲ့ ဘဝကေန ကၽြန္ေတာ္နစ္ဝင္ရမယ့္ ဘဝေဟာင္းစီ။


အဲ့ဒီ့အိမ္မွာ အေဖနဲ႔အေမရိွတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္မမနဲ႔ရတီရိွတယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ေမာင္ေလးမိသားစု ရိွတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္ေရွာက့္ရမယ့္ အဘြားႏွစ္ေယာက္ရိွတယ္ ပုခက္လြဲတဲ့လက္ၿဖစ္မွ တန္ဘိုးရိွမွာလား အရိပ္ေပးႏိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ေရာ ပုခက္လႊဲစရာ မလိုေတာ့ပါဘူး...

 အဘြားေရ ကၽြန္ေတာ္ လူ႔ေပါက္ပန္း ပံုၿပင္ကို နိဂုန္းခ်ဴပ္လိုက္ပါၿပီ လူေတာ္ၾကီး မလုပ္ခ်င္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္ လူမိုက္မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ။

ရက္လည္

အမွတ္သင္ညာ
နည္းပါးလွစြာ
နင့္မွနင္ ၿဖစ္ေနတဲ့
ငါ့မ်က္ႏွာငါ ၿပန္မၾကည့္ဝံ့ေလာက့္ေအာင္
မုန္းတီးၿပစ္လိုက့္ခ်င္တယ္။
ဘယ္ဘဝက
ဆုေတာင္းမွားခဲ့တာလား
ဆုေတာင္းေကာင္းခဲ့တာလား
အညိွဳးမၾကီးတက္တဲ့
ငါ့ကိုငါ အဂၢမဟာသီရိသုဓမၼဘြဲ႕
ေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။
ေမြးသမိခင္က ကင္ပြန္းတက္ပါတယ္
နင့္လို မိန္းမကိုေတာ့
စိတ္ေလွ်ာ့လိုက့္ပါၿပီတဲ့။
နားလည္ရင္ 
သတ္မေသရင္ေတာင္မွ
လူဝတ္လဲၿပီးၿပီ။
အခါခါေစာ္ကားခံရလဲ
အၾကိမ္ၾကိမ္လက္ခံခဲ့တယ္
စကားလံုးမဲ့သြားပါၿပီ
ငါ့သမိုင္းကို စာဖြဲ႔ဖို႔ကို။
နင့္ကို ေရစက္ခ်
သပိတ္သြတ္လိုက့္ပါတယ္
ခင္စႏၵာဝိုင္းဆိုတဲ့... ႏြားရယ္။

ေခတ္သစ္ႏြားပံုၿပင္

 ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ လူေနမႈဘ၀ၾကီးတစ္ခုလံုး ေရႊမိုးေငြမိုး ရြာေနတယ္.. လို႔ 

အထင္ေရာက္ေနသူကိုေတာ့ အလယ္ေခတ္လက္တင္ဘာသာစကားနဲ႔ Bulla လို႔ ေခၚပါတယ္။

အဓိပၸါယ္ကေတာ့.... 'ႏြား' တဲ့။ မင္းခိုက္စိုးစန္။ ။ း )

ကၽြန္ေတာ္သာ ႏြားတစ္ေကာင္ဆိုရင္

ဘယ္ေလာက့္ေကာင္းလိုက့္မလဲ

ဂ်ိဳပဲဝွက္ဝွက္ အၿမီးပဲဖြက္ဖြက္

ကၽြန္ေတာ့္ဇာတိက ႏြားပါပဲ...

ခိုင္းႏြားတစ္ေကာင္မွာ

အထီးအမ ခြဲၿခားထားလား

ကၽြန္ေတာ့္ကိုကၽြန္ေတာ္

အမဆိုတာ လက္ခံထားခဲ့လို႔ပါ...

ႏြားက ဥပုဒ္ေစာင့္မယ္တဲ့

အဟတ္ ၿမက္စားတဲ့ေကာင္က 

လူအထင္ၾကီးေအာင္ ေအာ္ၿပေနတာ...

ဒီလိုနဲဲ႔ပဲ ဖြက္ထားတဲ့ဂ်ိဳကိုထုတ္

ဝွက္ထားတဲ့ အၿမီးကိုလႊတ္ခ်ၿပီး

ကၽြန္ေတာ္ ၿမက္ၿပန္စားရအံုးမယ္ အေမ...။

 

ညေဝးၾကယ္။ ။

ငမြဲ။

မနက္ၿဖန္ေတာင္ မပိုင္တဲ့ ေကာင္က အနာဂတ္ဆိုတာကို သြားၿပီးခလုပ္တိုက္ေတာ့ တြန္းခ်ခံရတာ ၿဖစ္သင့္ပါတယ္ အခ်ိန္တန္ အိပ္ၿပန္ပဲ ရိွခဲ့တာကို အခ်ိန္မတန္ခင္ အိမ္ၿပန္ခ်င္ခဲ့မိတာ 
ကၽြန္ေတာ့္ဘက့္က မွားတာပါ တဒဂၤေမ့ထားခဲ့တဲ့ အရြယ္ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ့္ကို အရိပ္တင္မကဘူး အေကာင္ၾကီးပါ ခ်ၿပတယ္ 

စီးပြားရွာရမဲ့ အခ်ိန္ေလ ႏိုင္ငံၿခားမွာ အလုပ္လုပ္တယ္တဲ့ ရယ္ခ်င္လိုက္တာ ကုလားခတ္တဲ့ေရ ကုလားသံုးတာနဲ႔ ကုန္တယ္ ကၽြန္ေတာ္လဲ ကၽြန္ေတာ္ရွာတဲ့ေငြ ကၽြန္ေတာ္သံုးတာနဲ႔ ကုန္ခဲ့တာပါပဲ

ၿပကၡဒိန္ ဘယ္ႏွစ္ခု ဆုတ္ၿဖဲၿပီးၿပီလဲ အခုအခ်ိန္အထိ သူ႔ဘာသာ ေနတဲ့နတ္ေတာင္ ခလုပ္တိုက္ခ်င္ေသးတယ္ ငယ္ငယ္က အေမက ေၿပာၿပခဲ့ဘူးတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို သားဆုပန္ရုကၡစိုးစီမွာ ေတာင္းတာ ေရႊတိဂံုေစတီရဲ႕ ေၿမာက္ဘက္ေစာင္းတန္းနားကေပါ့ အဲ့ညမွာ အိမ္မက္လာေပးတယ္တဲ့ ရုကၡစိုးက နင္ကေလးလိုခ်င္ေနတာ ေရာ့ ဆိုၿပီး တြံေတြးေထြးခ်ေပးတာတဲ့ ဘယ္လိုဘယ္ပံုၿဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္မိန္းမ ၿဖစ္လာခဲ့မွန္း မသိပါဘူး

စိတ္ဓါတ္အရမ္းက်ရင္ ကၽြန္ေတာ္ မိန္းမၿဖစ္တာကို မုန္းတီးတယ္ ဆိုက္ကိုပဲထင္ထင္ ဖေလာ္ပဲေၿပာေၿပာ အဲ့ဒါ ကၽြန္ေတာ့္ခံစားခ်က္ ေနာက့္ထပ္မုန္းတီးတဲ့ စကားပံု တစ္ခုရိွေသးတယ္ ၾကက္ဖတြန္မွ မိုးလင္းတာတဲ့ အမုန္းေပၚအမုန္းဆင့္ေစတဲ့ စကား မိန္းမၿဖစ္လို႔ ဘာမွ အသံုးမက်ရတဲ့အထဲ အရာမေရာက္ပါဘူး လာေၿပာေနသလို ခံစားရတယ္

ဟိုေရာက္ ဒီေရာက္ စိတ္ေတြကို ထိန္းေက်ာင္းရင္း ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ သြားေတြ႔မိတယ္..

မိုးေရတက္ေရ တေဖြးေဖြး
ကြင္းက်ယ္ အေ၀းေ၀း
လယ္ေစာင့္တဲ့ေလး ေျခတံရွည္
မိုးကုတ္ေအာက္မွာတည္
ၾကာနီတပြင့္ ျဖဴတပြင့္
တဲႏွင့္ ပနံတင့္။ ။

မင္းသု၀ဏ္။ ။

ကၽြန္ေတာ္ အဲ့လိုဘဝေလးကို မက္မက္ေမာေမာ ရိွေနခဲတာ့ၾကာပါၿပီ ငါဆိုတဲ့ အတၱကိုသာ ရင္ဘက္ထဲ ထည့္ထားရင္ ကၽြန္ေတာ္ ထြက္သြားခဲ့ေလာက္ၿပီ အဲ့လုိလူမြဲ(ငမြဲ) ဘဝမ်ိဳးမွာ ေနထိုင္ဖို႔အတြက့္


လူဟာ ဘယ္ေလာက့္ထိ အသက္ရွင္မလဲ
ဘယ္ေလာက္ အမ်ားဆံုး ရႏိုင္မလဲ
ခုရထားတဲ့ ေလာကစည္းစိမ္ 
ဘယ္ေလာက့္ ၾကာၾကာၿမဲမလဲ...

http://www.youtube.com/watch?v=flXl85NYPHY  

ဓီရာမိုရ္ ရဲ႕ ငါ့တို႔အိမ္ သီခ်င္းေလး နားေထာင္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ကေပါက္တိ ကေပါက္ခ်ာ အေတြးေတြကို ေကာက္သိမ္းလိုက့္ပါတယ္။

အိပ္ယာဝင္ေတး။

လမ္းေဘးမွာ မငိုေတာ့ေပမယ္
အလြမ္းေတးေတာ့ ဆိုရအံုးမွာပဲ
ခ်စ္သူ
နီးစပ္ဖို႔အေရး ေတြးေပ်ာ္ခဲ့ဘူးတယ္
အၿပီးမသတ္ေသးတဲ့ ဘဝကို
ငါ ေမ့ေလ်ာ့့ၿပီးေတာ့
သမုဒၵရာ ဝမ္းတထြာတဲ့
ငါ့မွာ လံုးပမ္းလိုက့္ရတာ
ေၿပာရွာတယ္ မပူပါနဲ႔တဲ့
ေၾသာ္...
ငါကရွာၾကံ ပူတက္သူၾကီးကို
တခါတခါ ဘဝဆိုတာကို
ၿပာခ်ၾကည့္ခ်င္တယ္
ပူေလာင္လြန္းလို႔
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ငါ့ဆႏၵ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ကို
ခ်ိဳးဖဲ့ေခါက္သိမ္း
အိပ္ယာဝင္ေတး ဆိုရၿပန္အံုးမယ့္။

ညေဝးၾကယ္။ ။