အတၱ နဲ႔ ဆႏၵ ၾကားကလူ
အလည္မၿပန္ၿဖစ္ဘူးဆိုေတာ့ အေဖက အၿပီးၿပန္လာေတာ့တဲ့ တကယ္ၿပန္လာေတာ့ဆိုလဲ ကၽြန္ေတာ္မၿပန္ခ်င္ဘူးအေမ.. အေဖ့အိတ္ကပ္ အၿမဲႏိႈက္ေနတဲ့ဘဝထက္စာရင္ တခါတေလမွ ႏိႈက္ရတဲ့ဘဝကို ကၽြန္ေတာ္ေရြးပါရေစ။
တခါတခါ အတၱက ဆႏၵကို ဝါးမ်ိဳလိုက္မိတယ္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မတက္သာလို႔ ခပ္ခြာခြာကေန ရပ္ၾကည့္ေနလိုက္ရတာထက့္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ဆႏၵကို အတၱေၿခရင္း ဝပ္ဆင္းေပးခိုင္းလိုက္ရတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေၾကကြဲရတယ္ အေမ။
“ အိမ္ကို လြမ္းတယ္ကြာ.. ” ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ေၿခေထာက္ေပၚ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ႏိုင္တဲ့ေန႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္ ေလာကၾကီးကို ဦးညႊတ္ႏႈတ္ဆက္မယ့္ေန႔ မၿဖစ္ပါေစနဲ႔ တိုးတိုးေလး ဆုေတာင္းမိပါတယ္။
အသက္ ၃၀ မေန႔တစ္ေန႔ဆို ၿပည့္ၿပီ ခုထိ ငါ့အေဖၾကီး ဘာမွဆို လုပ္ႏိုင္ေနတယ္ လုပ္ခိုင္းေနတံုးပဲ ဒီ post ေရးေနရင္းေတာင္ ေတြးမိလိုက္ေသးတယ္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ စိန္ဆြဲသီးေသးေသးေလး ဝယ္ခိုင္းမယ္လို႔ ေၿပာမိရင္ တကယ္ဝယ္ေပးမွာ မၿပန္ရဘူးဆိုေတာ့ အေဖကစိတ္မေကာင္းဘူးေလ အဲ့ဒီ့ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ပူစာရင္ သူဝယ္ေပးမွာပဲ အဲ့ေလာက္ထိ ကၽြန္ေတာ္မိဘကို ႏိွပ္စက္တဲ့ေကာင္။
အေဖက ကိုယ့္ေၿခေထာက္ေပၚကိုယ္ ၁၇ႏွစ္အရြယ္ထဲက ရပ္တည္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ၃၀ရိွေနၿပီ အေဖ့အရိပ္ အိမ္အရိပ္ကေန တစ္လက္မမွ မေရြ႕စတမ္းရပ္ေနမိဆဲ ဟူးး တကယ္စိတ္ညစ္ပါတယ္ တစ္ေန႔ေတာ့ ဆိုတဲ့အခ်ိန္က ေရာက္လာပါၿပီ ကၽြန္ေတာ္ မခြာလို႔မရေတာ့ဘူး ေနပူထဲထြက္ရေတာ့မယ္ေလ။
“ ဘဝဆိုတာက တိုက္ပြဲေလ ဘယ္သူ႕ဘယ္သူကိုမွ စိန္မေခၚရပါဘူး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရမွာ.. ”
စက္တင္ဘာ ၈ ေလာကၾကီးမွာ ေနတက္သလို ေနခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ၾကိဳဆိုမႈမ်ားစြာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရေတာ့မွာ ဝန္ခံပါတယ္ အရံႈးဆိုတာအတြက္ ၿပင္ဆင္ထားပါတယ္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး မၿဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာေပါ့ခင္ဗ်ာ။
No comments:
Post a Comment