အဂၤါမို႔လို႔ ဆိုးတာလား?? ၈ရက္ေနမွာ ေမြးတာမို႔လို႔ ဆိုးတာလား?? အေမေၿပာသလို ေမြးတဲ့အခ်ိန္က နကၡတ္ၾကမ္းလို႔ ဆိုးတာလား?? မေသခ်ာေပမယ့္ ေသခ်ာတာက ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းဆိုးတယ္ အရမ္းေဒါသၾကီးတယ္ ၿပႆနာဆိုတဲ့ အေကာင္နဲ႔ အတူရိွေနတက္တယ္ အေမ။
ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားပါတယ္ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေအာင္ မရဘူး အေမ တကယ္ခဏဆိုမွ ခဏေလးပဲ ကၽြန္ေတာ္ဒီႏွစ္မၿပန္ဘူး ပိုက္ဆံအကုန္အက်မ်ားေနတယ္ အိမ္ကိုမပို႔ႏိုင္ဘူး ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၿဖဳန္းတီးမိလိုက္တယ္ ကၽြန္ေတာ္မရွာႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာကို အိမ္ကေနေတာင္းၿပီး ၿဖဳန္းတီးလိုက္တယ္ မိဘဆိုတာ ၿမစ္ေရလိုစုန္ေရပဲ ရိွေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ႏိွပ္စက္တာလြန္သြားၿပီ အေမ။
ကၽြန္ေတာ့္အမွားေတြကို ဘာနဲ႔ေပးဆပ္ရမွာလဲ အေမ တစ္ခြန္းေလာက္ ေၿပာပါ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဓါတ္ေတြ တကယ္က်ေနတယ္ အေမ ခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြးထဲမွာ ေသခ်င္တာတစ္ခုပဲ ရိွတယ္အေမ အဲ့ဒါကို ထြက္ေပါက္တစ္ခုလို ကၽြန္ေတာ္ခံယူထားတယ္။
စာေရးရင္းနဲ႔ စိတ္ေတာ္ေတာ္ေလး ညစ္လာတယ္ ဘာလုပ္ရမယ္လဲ မသိဘူး line ေပၚတက္ၿပီးေမႊေနမိတယ္ ေတာင္ေရာက္လိုက္ ေၿမာက္ေရာက္လိုက္ အေတြးကို ထိန္းခ်ဳပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ကို ခက္ခဲတယ္ ကိုယ့္စိတ္ကို မေအာင္ႏိုင္ေသးသမွ်ေတာ့ လူၿဖစ္အံုးမွာမဟုတ္ဘူး အသက္ဘယ္ေလာက္ရိွရိွ ငါကြ ဆိုေတာ့ စကားလံုးကို ခုအခ်ိန္ထိ မသံုးႏိုင္ေသးဘူး ေနာက္ေရာသံုးႏိုင္မလားဆိုတဲ့ အေမးကို တစ္ေယာက္ထဲ ေမးရင္း သက္ၿပင္းခ်လိုက္မိတယ္။
Blog ဘက္စိတ္ၿပန္ေရာက္လာေတာ့ နဲနဲေတာ့ ၀မ္းသာတယ္ ေရေ၀းၾကာလိုပဲ စာဆိုတဲ့ အထိန္းအကြပ္နဲ႔ ေ၀းရင္ အရမ္းမိုက္ရိုင္းတယ္ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကမ္းတမ္းေနတယ္ ေမာင္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေခၚတဲ့ သူေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိတ္ကုန္စၿပဳလာၿပီ။
စိတ္ထဲမွာ အမည္တစ္ခု ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔လိုက္ရတယ္ ၾကီးမိုက္တဲ့ ၾကီးမွမိုက္တာ ကၽြန္ေတာ့္လူသက္တမ္း တ၀က္ေရာက္ေနတာေတာင္ ေနာင္တဆိုတာကို ခဏခဏ ခလုပ္တိုက္ေနတယ္ ခလုပ္တိုက္မိရင္ေတာ့ သတိထားမိတယ္ ေနာင္တဆိုတာကို အဲ့ဒီ့အနာက်တ္သြားရင္ေတာ့ ေမ့သြားတယ္။
ဘ၀ ဆုိတာ ကိုယ္တိုင္တည္ေဆာက္ရတဲ့ အိမ္တစ္လံုးပါ ကၽြန္ေတာ္က ေလထဲအိမ္ေဆာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး သဲနဲ႔ အိမ္ေဆာက္ေနတာ စိတ္ကူးေပၚသမွ် အိမ္ပံုစံကို ခဏခဏ ၿပင္ေဆာက္ေနမိတယ္ အဲ့လိုဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေတာ့ ေဆာက္ေနတာပဲ ရုပ္လံုးမေပၚလာဘူး စိတ္ကူးရိွသလို ၿပင္ေဆာက္ေနတာကို။
မေတြးတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ေတြးေတာ့ေတြးပါတယ္ ငါ လုပ္ေနတာေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ စကားပံုရိွတယ္ေလ မရိွတာထက္ မသိတာခက္တယ္ ကၽြန္ေတာ္လဲ အဲ့လိုပဲ မိေက်ာင္းကို ေရခင္းၿပသလို ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ အဲ့ဒီ့သိတာကို သိယံုေလးနဲ႔ ထားထားလိုက္တာ လက္ေတြ႔မလုပ္ဘူး မၿပင္ဘူး မွားေနတာကို။
ဟူး... ေမာတယ္ကြာ အပူလံုးၾကီးက ရင္ထဲဆို႔ေနတယ္ မေတြးခ်င္ေပမယ့္ မေတြးလို႔မရတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ ခလုပ္ထိေတာ့ အမိတတက္ေနၿပီ အေမ ကၽြန္ေတာ္အိမ္က ၿပန္လာတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ခဏခဏ ေခၚမိတယ္ အေမဆိုတဲ့ နာမ္စားေလးကို ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ့္ကိုကၽြန္ေတာ္ သတ္ေသမိတဲ့ အေၿခအေနေရာက္ခဲ့ရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ေခၚေနမိမွာပဲအေမ။
ေတာ္ၿပီကြာ ေခါင္းတစ္ခုလံုးလဲ အေငြ႕ပ်ံေနၿပီ အရည္မရ အဖတ္မရ အေတြးေတြပဲ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲ ေရာက္ေရာက္လာတယ္ တက္ႏိုင္မယ္ဆို ဘာမွကိုမသိခ်င္ဘူးကြာ ခုအခ်ိန္မွာ။
စိတ္ဓါတ္က်တယ္တဲ့ အဲ့ဒီ့စကားေလးတစ္လံုးက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ကို ဖက္ရြက္ေလးတစ္ခုလို ေခၽြခ်ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္လိုက္ၿပီ အေမ။
No comments:
Post a Comment