Tuesday, June 28, 2011

“ အေဖ ”

အေဖ့ ေမြးေန႔အမွတ္တရ Blog မွာ စာေရးခ်င္တယ္ အေဖနဲ႔ဖုန္းေၿပာၿပီးသြားေတာ့ ေပ်ာ္ေနတယ္ ပီတိၿဖစ္ေနတာနဲ႔ စာေရးလို႔မရဘူး အဲ့ဒါနဲ႔ ႏွစ္သက္တဲ့ သီခ်င္းေလးရယ္ Blogger ေတြေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြပဲ တင္ထားလိုက္ပါတယ္...။

အေဖ ေမြးေန႔မဂၤလာပါ။

 http://www.youtube.com/watch?v=4eiFs9QxFcg&feature=related

 www.nyameeain.co.cc

ဒီစာအုပ္ကိုစာေရးဆရာႀကီး 'ေဖၿမင့္' ဘာသာၿပန္ထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။


 “ အေဖကြ်န္ေတာ္

၄ႏွစ္သားတုန္းက ငါ႔ေဖေဖႀကီး ဘာမဆို လုပ္တတ္တယ္။

၅ႏွစ္… ငါ႔ေဖေဖႀကီး မသိတာ ဘာမွ မရွိဘူး။

၆ႏွစ္… ငါ႔အေဖက မင္းအေဖထက္ တတ္တယ္ကြ။

၈ႏွစ္… တို႔အေဖက အကုန္လံုးေတာ့လည္း အတိအက် မသိဘူး။

၁၀ႏွစ္… အေဖတို႔ ငယ္ငယ္တုန္းကနဲ႔ အခုနဲ႔ကတၿခားစီပဲ။

၁၂ႏွစ္… အင္း အဲဒါေတာ့ အေဖလည္းဘယ္သိပါ႔မလဲ ၊ သူက အသက္ႀကီးၿပီဆိုေတာ့ ကေလးတုန္းကအေႀကာင္းေတြ မမွတ္မိႏိုင္ေတာ့ဘူး။

၁၄ႏွစ္… အေဖေတာ့ ထည့္ေၿပာမေနနဲ႔ ၊ သူက ေရွးရုိးသမားႀကီး။

၂၁ႏွစ္… အဘိုးႀကီးလား…ထားပါ ၊ ေအာက္ေနၿပီ ၊ လံုး၀ေအာက္ေနၿပီ။

၂၅ႏွစ္… အေဖလည္း နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ သိတယ္ ၊ မသိလို႔လည္း မၿဖစ္ဘူးေလ ၊ လူႀကီးပဲဟာ။

၃၀ႏွစ္… အေဖကိုနည္းနည္းပါးပါး ေမးၿမန္းႀကည့္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ ၊ ဘာပဲေၿပာေၿပာ သူက အေတြ႕အႀကံဳ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။

၃၅ႏွစ္… အေဖနဲ႔တိုင္ပင္ၿပီးမွပဲ ဒီကိစၥအတြက္ငါတစ္ခုခုလုပ္ႏိုင္မယ္။

၄၀ႏွစ္… အေဖသာဆိုရင္ ဒီကိစၥ ဘယ္လို ေၿဖရွင္းမလဲ မသိဘူး ၊ အေဖက အေတြ႕အႀကံဳ စံုတယ္ ၊ အေၿမာ္အၿမင္လည္း ရွိတယ္။

၅၀ႏွစ္… ဒီကိစၥအခုေနသာ အေဖနဲ႔ တိုင္ပင္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေပးရေပးရ ငါေပးပါတယ္။ အေဖ့အရည္အခ်င္းေတြ သူရွိတုန္းက ေကာင္းေကာင္း သတိမထားခဲ့မိတာ သိပ္ႏွေၿမာစရာေကာင္းတယ္ ၊ တကယ္ဆိုငါ အေဖ့ဆီက အမ်ားႀကီး ရလိုက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။
[မူရင္း။ ။ Ann LandersMy Father When I Was…]



lynndepa.blogspot.com

ဖိနပ္မဲ့ေျခဖဝါးရဲ႕ အတၳဳပႊတၱိ
နားေထာင္စမ္းေဟ့
ခြမ္းကနဲ..ခြမ္းကနဲ ဓားထစ္သံေတြ
ထန္းကနဲ..ထန္းကနဲ ေဆာက္ရိုက္သံေတြ
ရြမ္းကနဲ..ရြမ္းကနဲ လႊတိုက္သံေတြ
အေဖဟာ အေဖာ္စံုတသိုက္နဲ႕
လႊတုိက္သစ္ခြဲ
ဗုန္း မဲဇာ ေတာင္သရက္
လက္ပံနဲ႕ ဒီဒူး
မနက္ျဖန္မနက္ ခရီးဦးအမီ “ပို႕ကုန္”
တုန္မတတ္တိုက္တဲ့ ေလထဲ
ခုံဖိနပ္ရိုက္ေနဆဲ..။

ခုတ္တဲ့ဓား
အသြားက တစ္ဖက္သြား
အျပားက လက္တစ္ဝါး
အလ်ားက ေယာက္်ားတစ္ေတာင္
ထြင္းတဲ့ေဆာက္ျပား
အသြားက တစ္ဖက္သြား
အျပားက လက္တစ္ဝါး
အလ်ားက ေယာက္်ားတစ္ဆုပ္
ဓားကို အားကုန္ေျမာက္
ေဆာက္ကုိ အားကုန္ထစ္
ေတာသစ္ရိုင္းေတြ
(မၾကာခင္)
ခုံဖိနပ္ျဖစ္ေစေရာ႕..။

ၾကည့္လိုက္စမ္းေဟ့
တစ္ဝမ္းတစ္ခါးအတြက္
ၾကက္ျခမ္း ရွားျဖဴ
ဖန္ခါး ငွက္ေပ်ာအူ
ေတာအထူထူမွာ တိုးရွာ
တစ္နပ္စာ တေလေလာက္ေတာ့
ပဒတ္္စာ အေရေသာက္နဲ႕ပဲ
အာသာေျဖာက္ခဲ့တဲ့ အေဖတို႕တေတြ..။

နင္းလိုက္စမ္းေဟ့
ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈေတြ တျဖစ္လဲ
မိသားစုအလြမ္းေတြ တျဖစ္လဲ
ေခၽြးစက္ေတြ တျဖစ္လဲ
ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ “ေရာင္းကုန္”
လူစံု အထပ္ထပ္
ျမဴမႈန္ မကပ္ဖို႕
ေျခစံုရပ္က
ေရႊခံုဖိနပ္ေပၚမွာ..။

အဲဒီ ခုံဖိနပ္ေတြေပါ့
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေက်ာင္းတက္စာအုပ္လည္းျဖစ္သြားရဲ႕
ထမင္းဟင္းလည္း ျဖစ္သြားရဲ႕
ဒီဇိုင္းစံု အဝတ္အစားလည္း ျဖစ္သြားရဲ႕
ကတၱီပါခံုျမင့္ဖိနပ္လည္း ျဖစ္သြားရဲ႕
(ေနာက္ဆံုး)
ရုပ္ရွင္ရံု အေမွာင္ထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလး အပ်င္းေျပဝါးတဲ့
ေနၾကာေစ့ေတာင္ ျဖစ္သြားေသး။

အေဖလား
လက္ဖဝါး အသားမာတက္
ေျခဖဝါး အသားမာတက္
သစ္သားရွာဖို႕ ေတာင္ေပၚတက္
ငွက္ဖ်ား တုန္တုန္တက္
တက္…တက္…တက္
တက္ခ်င္သေလာက္တက္စမ္း
တုန္တက္မတတ္ ခ်စ္တဲ့မိသားစုအတြက္
အသားမာကို ဖိနပ္လုပ္စီး
ေမတၱာခရီးဆက္…။
လင္းလက္ေဇာ္(ဥကၠံ)

 

Saturday, June 25, 2011

အဂၤါ



အဂၤါမို႔လို႔ ဆိုးတာလား?? ၈ရက္ေနမွာ ေမြးတာမို႔လို႔ ဆိုးတာလား?? အေမေၿပာသလို ေမြးတဲ့အခ်ိန္က နကၡတ္ၾကမ္းလို႔ ဆိုးတာလား?? မေသခ်ာေပမယ့္ ေသခ်ာတာက ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းဆိုးတယ္ အရမ္းေဒါသၾကီးတယ္ ၿပႆနာဆိုတဲ့ အေကာင္နဲ႔ အတူရိွေနတက္တယ္ အေမ။


ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားပါတယ္ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေအာင္ မရဘူး အေမ တကယ္ခဏဆိုမွ ခဏေလးပဲ ကၽြန္ေတာ္ဒီႏွစ္မၿပန္ဘူး ပိုက္ဆံအကုန္အက်မ်ားေနတယ္ အိမ္ကိုမပို႔ႏိုင္ဘူး ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၿဖဳန္းတီးမိလိုက္တယ္ ကၽြန္ေတာ္မရွာႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာကို အိမ္ကေနေတာင္းၿပီး ၿဖဳန္းတီးလိုက္တယ္ မိဘဆိုတာ ၿမစ္ေရလိုစုန္ေရပဲ ရိွေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ ႏိွပ္စက္တာလြန္သြားၿပီ အေမ။

ကၽြန္ေတာ့္အမွားေတြကို ဘာနဲ႔ေပးဆပ္ရမွာလဲ အေမ တစ္ခြန္းေလာက္ ေၿပာပါ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဓါတ္ေတြ တကယ္က်ေနတယ္ အေမ ခုအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ အေတြးထဲမွာ ေသခ်င္တာတစ္ခုပဲ ရိွတယ္အေမ အဲ့ဒါကို ထြက္ေပါက္တစ္ခုလို ကၽြန္ေတာ္ခံယူထားတယ္။


စာေရးရင္းနဲ႔ စိတ္ေတာ္ေတာ္ေလး ညစ္လာတယ္ ဘာလုပ္ရမယ္လဲ မသိဘူး line ေပၚတက္ၿပီးေမႊေနမိတယ္ ေတာင္ေရာက္လိုက္ ေၿမာက္ေရာက္လိုက္ အေတြးကို ထိန္းခ်ဳပ္ရတာ ေတာ္ေတာ္ကို ခက္ခဲတယ္ ကိုယ့္စိတ္ကို မေအာင္ႏိုင္ေသးသမွ်ေတာ့ လူၿဖစ္အံုးမွာမဟုတ္ဘူး အသက္ဘယ္ေလာက္ရိွရိွ ငါကြ ဆိုေတာ့ စကားလံုးကို ခုအခ်ိန္ထိ မသံုးႏိုင္ေသးဘူး ေနာက္ေရာသံုးႏိုင္မလားဆိုတဲ့ အေမးကို တစ္ေယာက္ထဲ ေမးရင္း သက္ၿပင္းခ်လိုက္မိတယ္။


Blog ဘက္စိတ္ၿပန္ေရာက္လာေတာ့ နဲနဲေတာ့ ၀မ္းသာတယ္ ေရေ၀းၾကာလိုပဲ စာဆိုတဲ့ အထိန္းအကြပ္နဲ႔ ေ၀းရင္ အရမ္းမိုက္ရိုင္းတယ္ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကမ္းတမ္းေနတယ္ ေမာင္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေခၚတဲ့ သူေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုစိတ္ကုန္စၿပဳလာၿပီ။


စိတ္ထဲမွာ အမည္တစ္ခု ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔လိုက္ရတယ္ ၾကီးမိုက္တဲ့ ၾကီးမွမိုက္တာ ကၽြန္ေတာ့္လူသက္တမ္း တ၀က္ေရာက္ေနတာေတာင္ ေနာင္တဆိုတာကို ခဏခဏ ခလုပ္တိုက္ေနတယ္ ခလုပ္တိုက္မိရင္ေတာ့ သတိထားမိတယ္ ေနာင္တဆိုတာကို အဲ့ဒီ့အနာက်တ္သြားရင္ေတာ့ ေမ့သြားတယ္။

ဘ၀ ဆုိတာ ကိုယ္တိုင္တည္ေဆာက္ရတဲ့ အိမ္တစ္လံုးပါ ကၽြန္ေတာ္က ေလထဲအိမ္ေဆာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး သဲနဲ႔ အိမ္ေဆာက္ေနတာ စိတ္ကူးေပၚသမွ် အိမ္ပံုစံကို ခဏခဏ ၿပင္ေဆာက္ေနမိတယ္ အဲ့လိုဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ေတာ့ ေဆာက္ေနတာပဲ ရုပ္လံုးမေပၚလာဘူး စိတ္ကူးရိွသလို ၿပင္ေဆာက္ေနတာကို။


မေတြးတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး ေတြးေတာ့ေတြးပါတယ္ ငါ လုပ္ေနတာေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ စကားပံုရိွတယ္ေလ မရိွတာထက္ မသိတာခက္တယ္ ကၽြန္ေတာ္လဲ အဲ့လိုပဲ မိေက်ာင္းကို ေရခင္းၿပသလို ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ အဲ့ဒီ့သိတာကို သိယံုေလးနဲ႔ ထားထားလိုက္တာ လက္ေတြ႔မလုပ္ဘူး မၿပင္ဘူး မွားေနတာကို။


ဟူး... ေမာတယ္ကြာ အပူလံုးၾကီးက ရင္ထဲဆို႔ေနတယ္ မေတြးခ်င္ေပမယ့္ မေတြးလို႔မရတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ ခလုပ္ထိေတာ့ အမိတတက္ေနၿပီ အေမ ကၽြန္ေတာ္အိမ္က ၿပန္လာတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ခဏခဏ ေခၚမိတယ္ အေမဆိုတဲ့ နာမ္စားေလးကို ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ့္ကိုကၽြန္ေတာ္ သတ္ေသမိတဲ့ အေၿခအေနေရာက္ခဲ့ရင္ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ေခၚေနမိမွာပဲအေမ။


ေတာ္ၿပီကြာ ေခါင္းတစ္ခုလံုးလဲ အေငြ႕ပ်ံေနၿပီ အရည္မရ အဖတ္မရ အေတြးေတြပဲ ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲ ေရာက္ေရာက္လာတယ္ တက္ႏိုင္မယ္ဆို ဘာမွကိုမသိခ်င္ဘူးကြာ ခုအခ်ိန္မွာ။

စိတ္ဓါတ္က်တယ္တဲ့ အဲ့ဒီ့စကားေလးတစ္လံုးက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ကို ဖက္ရြက္ေလးတစ္ခုလို ေခၽြခ်ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္လိုက္ၿပီ အေမ။

ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တဲ့ “ အိမ္ ”





“ ဓီရာမိုရ္ရဲ့သီခ်င္းေလးေတြရယ္
  သူငယ္တန္းဖတ္စာအုပ္ေလးရယ္
  ေတဇာဘေလာ့ကဟာမ်ိဳးေလးရယ္
  တရားေခြနည္းနည္းရယ္
  ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ရယ္...။ ”


(ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ေၿပာၿပတဲ့ ဘ၀ဆိုတဲ့ အႏွစ္သာရ...)

သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ Gtalk မွာေၿပာၿဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းပါ အခ်ိန္နာရီ၀က္ေလာက္ကို အလုပ္တဖက္နဲ႔ ေၿပာၿဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ တစ္ခုခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရလိုက္တယ္ ေခါင္းထဲကို အေတြးတစ္ခုက ဖ်တ္ခနဲ ၀င္လာတယ္ ငါ ႏွစ္၃၀လံုးလံုး ၿမစ္တစ္စင္းကိုမ်ား တည္ေဆာက္ေနမိတာလားလို႔...

 http://www.youtube.com/watch?v=l7yaeR0bj7U
:10 PM fri: ေအာ္ မဝိုင္းလည္းၾကိဳက္တာကိုး
 me: :)
1:11 PM fri: အဲဒီ့သီခ်င္းက
 me: ဟုတ္ကဲ့
 fri: ျမန္မာျပည္ကိုေျပာထားတာပါ
1:12 PM me: အင္းေလ
 fri: ဓီရာမိုရ္ဂ်ပန္ကိုေရာက္ေနတုန္းက
  သူလြမ္းတဲ့ျမန္မာျပည္ကို
 me: အဲ့လိုအိမ္ေလးမွာေနခ်င္လို႔ပါ
 fri: သီခ်င္းေရးခဲ့တာ
 me: အရမ္းသာယာမွာပဲ
  ဟုတ္ကဲ့
 fri: မဟုတ္ဘူး
1:13 PM အဲဒီ့သီခ်င္းကျမန္မာျပည္ကိုဖြဲ႔ထားတာဗ်
 me: ေအာ္
  ဟုတ္ကဲ့
 fri: ေနာက္ အိမ္ ဆုိတဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရွိေသးတယ္
 me: ဟုတ္
  ရိွတယ္
 fri: “ကေလးေလးေတြေႏြးေထြးဖို႔ေလ..
 me: ဟုတ္ကဲ့
 fri: ကမာၻေျမမွာအိမ္တစ္အိမ္ကိုေဆာက္ၾကမယ္ေလ ဆိုတာေလ..
1:14 PM me: အိမ္ သီခ်င္းေလ
 fri: အင္းဟုတ္တယ္
  အရမ္းေကာင္းတယ္ဗ်ာ
  အရမ္းလည္းေနခ်င္ပါတယ္
  ခဏေတာ့စိတ္ပူပန္တာေတြေပ်ာက္သြားတယ္ေနာ္
 me: ဟုတ္ အဲ့ဒါကို အရင္နားေထာင္ဖူးတာ
  ခုသီခ်င္းက ငါ့တို႔အိမ္ထြက္မွ
1:15 PM နားေထာင္ရတာ
1:16 PM fri: မဝိုင္း
 me: ဟုတ္ကဲ့
1:18 PM fri: let happen the future if it wants to be
1:20 PM me: ခုေလာေလာဆယ္ ဘာမွမေတြးထားဘူးဗ် အကုန္လံုးေၿပာင္းလဲကုန္လို႔ အိမ္နဲ႕စကားေၿပာၿပီးမွ သိေတာ့မယ္ ၿပန္မလို႔ အကုန္ၿပင္ၿပီးသြားၿပီ အိမ္ကိုေတာင္ မေၿပာရေသးဘူး ဒါေပမယ့္ မနက္ၿဖန္ဆိုတာ ကိုယ္မပိုင္ဘူးဆိုတာ ေမ့သြားမိတယ္
1:24 PM fri: အင္းေလ
  ဒါေပမယ့္လည္း
 me: ဟုတ္ကဲ့
1:25 PM fri: မဝိုင္း
 me: ဟုတ္ကဲ့
1:27 PM fri: ငယ္ငယ္တုန္းက
 me: ဟုတ္
 fri: သင္ခဲ့ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းဖတ္စာအုပ္ေလးကိုမွတ္မိေသးလား
  က ကေလးငယ္ခ်စ္စဖြဝ္
1:28 PM ခ ခေရကံုးမေလးျပံဳး
 me: ဟုတ္ကဲ့
 fri: ပန္းကေလးမ်ားပြင့္ေတာ့မည္
  ဖူးတံဝင့္လို႔ခ်ီ
 me: ဟုတ္ မွတ္မိတယ္
  :)
 fri: ေနျခည္မွာေရႊရည္ေလာင္းငါတို႔စာသင္ေက်ာင္း
 me: ခဏေတာ့ ၿပံဳးမိသြားတယ္
1:29 PM fri: တနဂၤေႏြ တနလၤာ ဂ်ိဳးကေလးမွန္မွန္လာ
  ကူသံသာဗ်
  မွားလို႔
 me: ၾကာသာပေတး ေသာၾကာ ဂ်ိဳးေလးမွန္မွန္လာ
 fri: ဟုတ္တယ္ေနာ္
1:30 PM me: ဟုတ္တယ္
  ေက်းဇူးပဲ
  ဒီေန႔ ၿပန္ရွာထားအံုးမယ္
 fri: လယ္သမားၾကီးဦးသာေအာင္
 me: သူငယ္တန္းစာအုပ္ကို
  :)
 fri: ဓီရာမိုရ္ရဲ့သီခ်င္းေလးေတြရယ္
  သူငယ္တန္းဖတ္စာအုပ္ေလးရယ္
1:33 PM ေတဇာဘေလာ့ကဟာမ်ိဳးေလးရယ္
 me: ေကာ္ဖီတခြက္ေတာ့ လိုမယ္ထင္တယ္
 fri: တရားေခြနည္းနည္းရယ္
1:34 PM me: :)
 fri: ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ရယ္
  အင္း
  မဝုိင္းကိုေျပာခ်င္တာအဲဒါပါ
  တစ္ခုခုေတြ႔တယ္မဟုတ္လားဗ်ာ
  ...
  ....
 me: အဲ့ေလာက္ဆို ဘ၀နိဗၺာန္ပဲေနာ္
1:35 PM ဟုတ္တစ္ခုခုေတာ့ရလိုက္တယ္
  ခုမွ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ
  နားလည္သြားတယ္
  အေသအခ်ာပဲ သူ႔အဓိပၸါယ္ကို
1:36 PM ေက်းဇူးဆိုတဲ့ စကားမေၿပာေတာ့ဘူး
  ေစာ္ကားသလို ၿဖစ္သြားမယ္
  :)
1:38 PM fri: ေက်းဇူးပါဗ်ာ
 me: တကယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္
  :)

 သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ Gtalk မွာေၿပာၿဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းပါ အခ်ိန္နာရီ၀က္ေလာက္ကို အလုပ္တဖက္နဲ႔ ေၿပာၿဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ တစ္ခုခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရလိုက္တယ္ ေခါင္းထဲကို အေတြးတစ္ခုက ဖ်တ္ခနဲ ၀င္လာတယ္ ငါ ႏွစ္၃၀လံုးလံုး ၿမစ္တစ္စင္းကိုမ်ား တည္ေဆာက္ေနမိတာလားလို႔ သူငယ္ခ်င္းဆိုေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၈ႏွစ္ငယ္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္သူ႔ အေတြးအေခၚက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၈ႏွစ္ၾကီးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္စာမဖတ္ၿဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါၿပီ စာလဲမေရးၿဖစ္ဘူး ဘာအတြက္ အသက္ရွင္ေနရတာလဲဆိုရင္ ရယူၿခင္းအတြက္လား ေပးဆပ္ၿခင္းအတြက္လားဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အေၿဖမရိွပါဘူး ကၽြန္ေတာ္ရွင္သန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၃၀ မွာ ကေလးဘ၀ကလြဲရင္ က်န္တဲ့အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အလဟသ ၿဖဳန္းတီးခဲ့တာ ဒီမွာေနခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္အပ့ါအ၀င္ေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္အခု တစ္ေနရာကို သြားခ်င္ေနတယ္ အဲ့ဒီ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္ရွင္သန္ခ်င္ေနတယ္ က်န္ရိွေနတဲ့အခ်ိန္ကို အဲ့ဒီ့ေနရာေလးမွာ ကုန္ဆံုးေစခ်င္တယ္ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပါ့ ကၽြန္ေတာ္ကေလးဘ၀ ၇ႏွစ္ အရြယ္က ၂ ႏွစ္တာေနခဲ့ရတဲ့ ၿပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ အိမ္မက္ေလးတစ္ခုပါ ခုအခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္တမ္းတေနဆဲပါ ၿပန္မရႏိုင္မွန္းသိေပမယ့္ အဲ့ဒီဘ၀ေလးကို ၿပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ယံုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ၾကည္ႏူးမိတယ္။

အဲ့ဒီအိမ္ေလးကေန လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ မိႈင္းညိဳ့ညိ့ဳေတာင္တန္းၾကီးေတြၿမင္ႏိုင္တယ္ ဧရာ၀တီၿမစ္ၿပင္က်ယ္ၾကီး ကိုလဲၿမင္ႏိုင္တယ္ အိမ္နဲ႔ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ စိုက္ခင္းေတြရိွတယ္ ၿမစ္ေရက်သြားလို႔ ေပၚလာတဲ့ေသာင္ၿပင္မွာ စိုက္ပ်ိဳးထားတာ ခရမ္း၊ငရုပ္၊ၾကက္သြန္၊ေၿပာင္း ၿပီးေတာ့ေဒသထြက္ကုန္ မုန္ညွင္း၊ပန္းအာလူး အဲ့ဒီ့စိုက္ခင္းေတြကို ခူးယူႏိုင္တယ္ ဘယ္သူမွတားၿမစ္ခ်က္မထားဘူး ငါ့အခင္း သူ႔အခင္း အၿငင္းမပြားဘူး ေသာင္ၿပင္မွာကစားလို႔ရတယ္ ထင္းေကာက့္လို႔ရတယ္ ပုရစ္ဖမ္းလို႔ရတယ္ ဍေကာက္အညြန္႔ေတြ ခူးလို႔ရတယ္ ေရစပ္မွာငါးဖမ္းလို႔ရတယ္ ကၽြန္ေတာ့္တို႔အေခၚဟသၤာ (အမွန္ကေတာ့ ေရဘဲေတြပါ) ေတြနဲ႔ေဆာ့လို႔ရတယ္။
ေရာင္ရဲၿခင္းဆိုတာ အဲ့ဒီ့ေနရာေလးမွာ ေဖါေဖါသီသီရွာေတြ႔ႏိုင္တယ္ဗ် ခင္ဗ်ားတို႔အေၿပာနဲ႔ဆို မဖြံ႕ၿဖိဳးမတိုးတက္ေသးတဲ့ေဒသ အဲ့ဒီ့မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတဲ့ ပန္းေတြလိႈင္လိႈင္ပြင့္ေနတယ္  
ေအးခ်မ္းမႈအေပါင္းခေညာင္းေနတယ္ ပကာသနေတြ ရုပ္၀တၱဳပစၥည္းေတြ အာဃာတေတြ အကုန္လံုး ေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္ ၿငိမ္းေအးတဲ့ေနရာ ေအးၿမတဲ့ေဒသ ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းတဲ့အရပ္ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳးစားၿပီး ေရာက္ေအာင္ သြားပါမယ္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို အဲ့ဒီ့ေဒသရဲ႕ ရင္ခြင္မွာပဲ ေခါင္းခ်ခ်င္တယ္။

Thursday, June 9, 2011

၀လံုး


အမုန္းဆံုး စကားလံုးကို ေၿပာပါဆို Depression!!
အေၾကာက္ဆံုးအရာကို ေၿပာပါဆို သံေယာဇဥ္..
လူဆိုတာ အဲ့ဒီ့ႏွစ္ခုနဲ႔ ကင္းကြာလို႔မရပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔နဲ႔အေ၀းဆံုးမွာ တည္ရိွခ်င္တယ္
ဘာေၾကာင့္ဆိုတဲ့ အေမးကို မေမးပါနဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္မွာ အေၿဖဆိုတာ မရိွဘူး
တခါတေလ ၿဖစ္တက္ပါတယ္
အစြန္းေရာက္သြားတာပါ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္
စာမတက္ေသးတဲ့ အေကာင္။

တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ
ၿပဌာန္းစာအုပ္တစ္အုပ္ေလ
မာတိကာဖတ္ၿပီး စာေမးပြဲေၿဖရင္ေတာ့
က်ရံႈးမွာပဲ စာကိုယ္မွမပါတာ
ခုေတာ့ကၽြန္ေတာ္က
မာတိကာေတာင္ ပ်င္းတယ္ဆိုၿပီး
ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့
ရလဒ္က သုညေပါ့အေမ။

ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ Neglect လုပ္ထားပါတယ္
ကူညီမယ္ဆို Neglect လုပ္ေပးပါ  
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ဓါတ္ေတြ ပြန္းပဲ့သြားရတာပဲ ရိွတယ္
Uncompleted ဆိုတဲ့စကားလံုးကေန 
Complete ဆိုတဲ့စကားလံုး ၿဖစ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ မၾကိဳစားႏိုင္ခဲ့ဘူး

ၿဖစ္တည္မႈတိုင္းမွာ
ပ်က္သုန္းၿခင္းဆိုတာ
ယွဥ္တြဲေနတယ္
ကၽြန္ေတာ္ကမၿဖစ္ခင္က ပ်က္ေနတဲ့ေကာင္
၀လံုး ေတာင္ေအာက္ကစဆြဲေတာ့
ဘ၀က ေဇာက္ထိုးၿဖစ္တာေပါ့
တကယ္ေတာ့ရိုးရိုးေလးပါ။

ဘ၀ဆိုတာကို
သင္ရိုးအတိုင္းမသြားပဲခ်ံဳလိုက္တယ္
ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး
ၾကက္ေၿခခတ္ေတြထပ္သြားတယ္
အနီေရာင္က ကၽြန္ေတာ့္ဖြားဘက္ေတာ္ၿဖစ္သြားတယ္
ဒီေလာက္ပါပဲ။