ကၽြန္ေတာ့္ေက်ာင္း
“ေလတိုက္ရာလိုက္ၿပီး တိမ္းေနေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္သစ္ပင္ အရိုင္းဆန္တာလား
အၿမစ္မခိုင္တာလားေမေမ
ေလနီၾကမ္းေတြတိုက္ေတာ့ ယိမ္းထိုးေနသလို
ေလေၿပေလးတိုက္ေတာ့လဲ ယိမ္းႏြဲ႔ေနတာပဲေမေမ”
“ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကၽြန္ေတာ္သစ္ပင္ပါေမေမ...။”
“ၾကယ္ေတြေတာင္အိပ္ကုန္ပါၿပီ
ကၽြန္ေတာ့္သစ္ပင္ေလးကေတာ့
ေစာင့္ေနဆဲပါကြယ္
တေန႔ေတာ့ဆိုတဲ့
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါပဲ
သဘာ၀တရားရဲ႕ၿဖစ္တည္မႈလို
ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနဆဲပါ...။”
“ကၽြန္ေတာ့္ထိကရုန္းပင္ေလး
ႏိုးလာၿပန္ၿပီေမေမ
ဘယ္အခ်ိန္ၿပန္အိပ္မလဲဆိုတာ
ကၽြန္ေတာ္မသိပါဘူး
ခုေတာ့သူလန္းလန္းဆမ္းဆမ္းႏိုးလာတာေမေမ...”
“သစ္ပင္ေတာ့ စိုက္လိုက္ၿပန္ၿပီေမေမ
ရင္တမမနဲ႔ေပါ့
ကၽြန္ေတာ့္သစ္ပင္ေလးမေသပါေစနဲ႔ေမေမ...”
“ ေမေမ... မေန႔ကစိုက္တဲ့သစ္ပင္ေလးၾကီးလာၿပီ
သူ႔နာမည္ကအလြမ္းသစ္ပင္တဲ့... ”
“ကၽြန္ေတာ္ၿမက္ပင္ေလး ၿဖစ္ရၿပီေမေမ
မနင္းပါနဲ႔ သခင္ရယ္လုိုၿပားၿပား၀ပ္ေတာင္းပန္ေနတာေတာင္
သခင္ နင္းရက္တယ္
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေလး စိစိညက္ညက္ေၾကမွ
သခင္ေက်နပ္မယ္ထင္ပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္ၿမက္ပင္ပါ သခင္..
ၿပားၿပား၀ပ္ၿပီးသားပါ ေၿမၿပင္မွာ...”
ကၽြန္ေတာ္သစ္ပင္ထပ္မစိုက္ေတာ့ဘူးကြာ
ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ခြင့္မၿပဳဘူးေမေမ
ေနာက္ထပ္အပင္စိုက္ဖို႔
ကၽြန္ေတာ္ရပ္သင့္ေနၿပီ ဒီလိုလုပ္ရပ္ေတြကို
ဘ၀မွာသင္ယူရမွာက အမ်ားၾကီး
မေပ်ာ္ဖူးဆိုၿပီး မူၾကိဳပဲတက္ေနလို႔မရေတာ့ဘူး
ကၽြန္ေတာ္အတန္းတက္သင့္ေနပါၿပီ
မူၾကိဳမွာပဲမေနသင့္ေတာ့ပါဘူး
ဘ၀ေက်ာင္းကေပးတဲ့ လက္မွတ္တခုေတာ့ရိွသင့္ေနပါၿပီ
ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအပ္လိုက္ပါၿပီ
ဒီေန႔ကေတာ့ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အမွတ္တရေန႔ပါ
ေက်ာင္းပို႔မယ္သူမရိွဘူး
လာၾကိဳမယ့္သူမရိွေပမယ့္
ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းစတက္ပါၿပီ...။
No comments:
Post a Comment